Stel, je kunt na jaren zoeken en sparen eindelijk je droomhuis gaan bouwen. Superspannend en gaaf! Je zit middenin de bouw en dan vraagt er iemand: “Hoe gaat het met je hutje?”
Of je begon aan een nieuwe uitdagende baan die precies is waar je al lang naar zocht, en die vooral in de eerste periode heel intensief is. “Hoe gaat het met je baantje?”
De manier waarop de vraag geformuleerd is, staat mijlenver af van wat er daadwerkelijk aan de hand is. Toch wordt er nog heel vaak aan ondernemers gevraagd “hoe gaat het met je bedrijfJE?” (Sommige zinnen klinken pas echt raar als je ze omdraait.)
Als je die vraag zo aan mij stelt krijg je in ieder geval geen inhoudelijk antwoord 😉 Want ik ben dan afgeleid en wil natuurlijk eerst weten waarom je het verkleinwoord gebruikt (en afhankelijk van het moment: ‘had je dit ook zo gezegd als ik een man was?’).
Mensen beseffen vaak niet hoe dit overkomt. En zo ontstaat er soms alsnog een interessant gesprek over ondernemerschap, aannames en andere perspectieven. Maar vorige week hoorde ik de zoveelste klacht, van een vrouw. Mannelijke ondernemers om mij heen vertelden vervolgens dat het hen nooit of nauwelijks zo wordt gevraagd (wel: “hoe is het met de zaak?”)
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen, zowel als vraagontvanger als vraagsteller. Herken jij dit?
P.S. Het gaat goed met mijn interieur bedrijf 😉